ارزش دانش و آداب دانش‌اندوزي(2)
تاريخ پخش: 27/12/94
بسم الله الرحمن الرحيم
«الهي انطقني بالهدي و الهمني التقوي»
خوب آخرين شب جمعه‌ي سال 94 عزيزان پاي تلويزيون هستند. پيشاپيش عيد نوروز را به شما تبريك مي‌گويم. بحث ما در آستانه‌ي تعطيلات عيد، جلسه‌ي قبل راجع به معلم و شاگرد و تعطيلات و استفاده از وقت و اين‌ها بود،‌ امروز هم دنبال آن‌ها را مي‌گيريم. ده‌ها تذكر نوشته‌ام. دو موردش را در جلسه قبل گفتم. يك حديث داريم كه هم استاد بايد اهل باشد، هر استادي نه!‌ هر شاگردي هم نه! يعني گزينش بايد باشد. روايت مي‌گويد: «اقْتَبِسُوهُ مِنْ أَهْلِه» اگر درسي را ياد مي‌گيريد، از استادي كه لايق است ياد بگيريد. «وَ بَذْلَهُ لِأَهْلِه‏» (مجموعة ورام، جلد2، ص176) استاد هم اگر حرف مي‌زند، حرفش را براي شاگردي بزند كه اين شاگرد ظرفيت و لياقت داشته باشد. راجع به اين صحبت كرديم كه در آموزش خجالت ممنوع است. گفتيم علمي ارزش دارد كه به ديگران بگوييم. علمي كه فقط پژوهش و تحقيق و بايگاني باشد كه يك مدركي بگيريم، ارزش ندارد. در اسلام فارغ التحصيل نداريم. هر ظرفي پر مي‌شود ولي هيچ وقت ظرف علم پر نمي‌شود. اين‌ها حرف‌هاي گذشته بود. اما جلسه‌ي امروز. با يك صلوات سراغ حرف نو مي‌رويم. 
براي ديدن ادامه مطلب اينجا را كليك كنيد