گشايش‌هاي الهي، در زندگي اهل ايمان
تاريخ پخش: 06/03/95
بسم الله الرحمن الرحيم
«الهي انطقني بالهدي و الهمني التقوي»
در اين نيم ساعت بحثمان اين است كه اسلام بن بست ندارد. يعني اگر بفهميم كه درها بسته نيست، دنيا به آخر نرسيده است، شد، شد، نشد، نشد! خيلي فكر نكنيم كه حالا اگر اين گروه مذاكره كننده، در مذاكراتشان چند بار به آن گروه پنج به اضافه يك گفتند كه حالا خيلي هم گردن‌كلفتي نكنيد، دنيا بن بست ندارد. افرادي كه مثلاً فكر مي‌كنند بايد طلاق بگيرند. فكر مي‌كنند بايد خودكشي كنند. فكر مي‌كنند بايد به سيگار و شراب پناه ببرند. فكر مي‌كنند كه يك حادثه‌اي رخ داده است، در ذوقشان خورده است، پولشان رفته است، جانشان رفته است، حتي آبرويشان رفته است. اين‌ها فكر مي‌كنند كه ديگر به آخر خط رسيده‌اند. موضوع بحث من اين است كه دنيا، يعني اسلام بن‌بست ندارد. اين عنوان بحث ما است.
1- پذيرش توبه از گناهان كوچك و بزرگ
بسم الله الرحمن الرحيم. اسلام بن‌بست ندارد. راه باز است. براي همه راه باز است. نمونه‌هايي را از قرآن براي شما بگويم.
براي هر گناهي توبه است. حتي كساني كه خدا را رها كردند و به سراغ گوساله رفتند. خيلي بد است. ديگر از اين بدتر نمي‌شود. حضرت موسي بنا بود سي روز برود كوه طور براي مناجات. تورات بياورد. سي روز كه تمام شد، ده روز هم تمديد كردند. گفتند:‌ سي روز چهل روز بشود. در اين ده روز يك هنرمند مجسمه ساز به نام سامري بود. طلاها را گرفت و از اين طلاها يك گوساله درست كرد. طوري هم درست كرد كه اگر باد به او مي‌خورد، مثل اين سوتك‌ها و سوت‌هايي هست كه در زمين ورزش، فشار هوا به آن مي‌آيد و سوت مي‌زند، اين وقتي هوا با فشار وارد گوساله مي‌شد، اين ور ور مي‌كرد. «عِجْلًا جَسَدًا لَّهُ خُوَارٌ» (طه/88) گفت: «هَـٰذَا إِلَـٰهُكُمْ» اصلاً خدايي كه مي‌خواهيد، همين گوساله است. «وَإِلَـٰهُ مُوسَىٰ» خداي موسي هم همين گوساله است. عده‌اي هم رفتند و گوساله پرست شدند كه قرآن مي‌گويد: «ثُمَّ اتَّخَذْتُمُ الْعِجْلَ» (بقره/51) يعني خدا را... در عين اينكه خدا را رها كردند و رفتند سراغ مجسمه گوساله، قرآن مي‌گويد: «ثُمَّ عَفَوْنَا عَنكُم مِّن بَعْدِ ذَٰلِكَ» (بقره/52) با اينكه گوساله پرست شديد، باز هم من شما را مي‌بخشم. يعني چه؟ يعني بن بست نيست. «إِنَّ اللَّـهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعًا» (زمر/53)
حتي گاهي وقت‌ها بدي‌ها تبديل به خوبي‌ها مي‌شود. حتي در قرآن يك آيه داريم كه مي‌فرمايد: «يُبَدِّلُ اللَّـهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ» (فرقان/70) من اين را وقتي مي‌خواهم مثال بزنم، مي‌گويم مثال باغچه! در باغچه آب كثيف فرو مي‌رود و گل بيرون مي‌آيد. همان خدايي كه سيئات را تبديل به حسنات مي‌كند. آب كثيف پايين مي‌رود، در خانه‌هاي خودمان، در اين چاه زباله مي‌رود، چند متري‌اش آب زلال بيرون مي‌آيد. نه فقط خدا «يُبَدِّلُ اللَّـهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ» زمين «يُبَدِّلُ اللَّـهُ سَيِّئَاتِهِمْ حَسَنَاتٍ» است. بن بست نيست. فكر نكنيم كه نه! من ديگر آب از سرم رد شده است. من ديگر آبرويم رفته است. من ديگر در درس خواندن موفق نمي‌شوم. من ديگر از وقتم گذشته است. همين طور تا به يك كسي مي‌گويي... ما چندهزار نفر داشته باشيم در ايران كه از كلاس سوادآموزي به ديپلم رسيدند، ديپلم كه چيزي نيست، به ليسانس رسيدند، بالاتر از ليسانس، فوق ليسانس شدند، پزشك شدند. جزء مدرسين حوزه‌ي علميه‌ي قم شدند، آيت الله شدند. كسي نبايد بگويد كه از من گذشته است. اين كلمه‌ي از من گذشته است را كنار بگذاريم. بن بست نيست. 
براي ديدن ادامه مطلب گشايش‌هاي الهي، در زندگي اهل ايمان  اينجا را كليك كنيد